Van mantelzorger en vrijwilliger naar bewoner

Tiny Mounier-Koole maakte als mantelzorger van een tweeling kennis met Savelberg, onderdeel van Zorgpartners Midden-Holland. Ze leerde Savelberg beter kennen als vrijwilliger; als bewoner ziet ze nu de andere kant.

Tiny: “Als vrijwilliger begeleid je de bewoner, maar als cliënt zit je aan de andere kant van de lijn. Het is heel druk en er is een personeelstekort. Als vrijwilliger heb ik dit al meegekregen. Daarbij heb ik geen haast. Als ik even moet wachten, weet ik dat het niet anders kan.”

Twaalf jaar was Tiny vrijwilliger voor Savelberg. Ze hielp op zondagochtend het altaar in de stilteruimte klaar te zetten, eerst samen met een andere vrijwilliger, daarna nog een aantal jaar alleen. “Toen werd ik te oud. Het werk werd te zwaar, ik kon het niet meer.” Toch bleef Tiny iedere zondag naar de kerk komen. Voordat ze in Savelberg kwam wonen, kende ze dus al veel bewoners en medewerkers.

Begin vorig jaar kreeg Tiny een ongeluk in haar woning; na de ziekenhuisopname kon zij niet terug naar haar eigen huis. De eerste maanden verbleef Tiny in De Waterpoort in Krimpen aan de Lek, later was er plek in Savelberg. “Je kunt je voorstellen dat dat heel heftig is. Thuis kun je alles doen zoals jij het wilt. Hier geef je een deel van de regie over.

De medewerkers zijn verantwoordelijk voor je. Daarbij kunnen zij het niet helpen dat jij hierheen moet verhuizen. Dit mag je dus nooit op iemand botvieren. Ik ben enorm goed verzorgd de eerste maanden, maar was ook erg blij om ‘terug’ te verhuizen naar Savelberg. Er is heel veel zorg van mij afgevallen toen ik hier kwam wonen, dat geeft mij rust.”